donderdag 17 juli 2014
Diplomauitreiking
Uiteindelijk hebben we dan toch ons diploma gekregen. Verdiend? Misschien wel... Ik kan me niet herinneren of we iemand in die drie jaar er naar toe zijn kwijt geraakt, dus ik ga ervan uit dat we allen zover gekomen zijn. De tekst die ik, weer via Mariëtte Jansen, vond liep achteraf toch niet overal zo lekker. Ik ga ervan uit dat ik het origineel ook gemaakt heb, dus heb ik me het recht genomen om hier en daar wat aan te passen zodat het wat vloeiender liep. Huub Hermans heeft hier nog foto's van, die ter zijner tijd wellicht bij geplaatst kunnen worden. Als je hier ook bedenkt dat het een stapellied betreft wordt het toch een fikse stapel, met al die leraren. Maar, goed, daarna waren we er wel van af. En zij van ons!
Voel je vrij om commentaar te geven! Als ik wat mee kan, doe ik er wat mee en anders ben je het toch mooi kwijt. Het zou leuk zijn om enige interactie te krijgen. (Ook weer niet te veel!)
Muziek specialisatie Italiaanse volksliederen Buon Giorno
Dan is het nog het 'romantische' lied over 'mijn liefste'. Mia cara! Bij het ontwaken, buon giorno, wordt aan de liefste, mia cara, een mededeling gedaan over de kinderen, bambina, waarvan er heel veel gewenst, molto baci, zijn. Nou, dan weet je nog voor de koffie, wat je te doen staat!
Ondanks het leuke lied, heeft het bij mij toch niet gewerkt! Die koffie bedoel ik, wat dacht jij dan?
Muziek specialisatie Italiaanse volksliederen Quando si pianto
Dan nog een Italiaans volksliedje over het eten van allerlei voedingsmiddelen. Op het internet zwerven hier ook diverse varianten van rond. Een zogenaamd 'stapelliedje', zoals je er wellicht vele kent. Toch wel leuk, zeker als je bedenkt dat het natuurlijk voor kinderen bestemd is.
Muziek specialisatie Italiaanse volksliederen L'inverno è passato
Met dank aan Mariëtte Jansen voor het bewaren en uitlenen van de muziek heb ik nog drie leuke italiaanse volksliedjes kunnen reconstrueren. Hiervan was alleen de bladmuziek nog bewaard, dus ook deze heb ik wat aangekleed met begeleiding.
Vooral L'inverno è passato was erg leuk omdat het achterelkaar aan loopt. Daarmee is het eigenlijk meer een fuga (jacht) dan een canon. Ik heb hem deze week ook bij het seniorenkoor Aad & Wies geïntroduceerd. Het vergt toch nogal wat concentratie.
Leuk is het effect met de Koekoek, achter elkaar. Probeer het eens te dirigeren, dat is nog leuker!
Onderstaand zoals ik de bladmuziek nageschreven heb.
Vooral L'inverno è passato was erg leuk omdat het achterelkaar aan loopt. Daarmee is het eigenlijk meer een fuga (jacht) dan een canon. Ik heb hem deze week ook bij het seniorenkoor Aad & Wies geïntroduceerd. Het vergt toch nogal wat concentratie.
Onderstaand zoals ik de bladmuziek nageschreven heb.
Specialisatie Muziek O, Soldier, Soldier ...
O, soldier, soldier would you merry me...
Daar zijn nog al wat varianten op. Zoek maar eens op internet. In mijn herinnering was het 'would', maar ja, 33 jaar is ook een lange tijd!
Ik heb de muziek uit mijn herinnering opgeschreven en wat gearrangeerd, zodat het wat 'aangekleder' klinkt. De collega-studenten van de muziekspecialisatie zullen het nog wel herkennen.
Daar zijn nog al wat varianten op. Zoek maar eens op internet. In mijn herinnering was het 'would', maar ja, 33 jaar is ook een lange tijd!
Ik heb de muziek uit mijn herinnering opgeschreven en wat gearrangeerd, zodat het wat 'aangekleder' klinkt. De collega-studenten van de muziekspecialisatie zullen het nog wel herkennen.
Specialisatie Muziek Jazz
In het laatste jaar moest er een keuze gemaakt worden in de vakken waarin je je graag wilde specialiseren. Een moeilijke keuze. Gymnastiek (Lichamelijke Opvoeding) of muziek. Het werd toch uiteindelijk muziek. Servé Retera heeft het me maandenlang verweten.
Nou, ja, ik heb later samen met hem en Wim Hamans in de Pedac-Jazz gezeten, ook nog ná de opleiding. Vaker bij hem thuis zelfs. Hij was een autodidact op de piano en kon zonder muziek te lezen ook nog geweldig improviseren. Bij een L.O.-les die in Herten moest geven, gaf hij me haast ongezien een onvoldoende en vertrok weer. Dat heb ik hem weer verweten.... Het is allemaal wel weer goed gekomen. Hij is zelfs aan het zingen geraakt. Alles is weer in harmonie.
Nou, ja, ik heb later samen met hem en Wim Hamans in de Pedac-Jazz gezeten, ook nog ná de opleiding. Vaker bij hem thuis zelfs. Hij was een autodidact op de piano en kon zonder muziek te lezen ook nog geweldig improviseren. Bij een L.O.-les die in Herten moest geven, gaf hij me haast ongezien een onvoldoende en vertrok weer. Dat heb ik hem weer verweten.... Het is allemaal wel weer goed gekomen. Hij is zelfs aan het zingen geraakt. Alles is weer in harmonie.
Tja, ik moet zelf ook goed kijken. Derde van links met de geweldige handgemaakte Bastrombone van King. Een schitterend instrument waar ik 6 octaven uit kon halen. Wim Hamans, tweede van links, was er mee in zijn nopjes. Voor mij een eerste ervaring met Jazz. Best lastig, dat improviseren als je 15 jaar van blad gespeeld hebt. Je krijgt alleen wat akkoorden voor je neus en begin dan maar. Natuurlijk is er een thema, dat je in kleinere stukjes, rifjes kunt hakken en dan nog passend binnen al die vreemde akkoorden. Een simpele drieklank zat er niet tussen. Een septiem-akkoord was het meest eenvoudigste. Dat heeft toch wel even geduurd voor ik er mee uit de voeten kon.
Abonneren op:
Posts (Atom)