Nou, ja, ik heb later samen met hem en Wim Hamans in de Pedac-Jazz gezeten, ook nog ná de opleiding. Vaker bij hem thuis zelfs. Hij was een autodidact op de piano en kon zonder muziek te lezen ook nog geweldig improviseren. Bij een L.O.-les die in Herten moest geven, gaf hij me haast ongezien een onvoldoende en vertrok weer. Dat heb ik hem weer verweten.... Het is allemaal wel weer goed gekomen. Hij is zelfs aan het zingen geraakt. Alles is weer in harmonie.
Tja, ik moet zelf ook goed kijken. Derde van links met de geweldige handgemaakte Bastrombone van King. Een schitterend instrument waar ik 6 octaven uit kon halen. Wim Hamans, tweede van links, was er mee in zijn nopjes. Voor mij een eerste ervaring met Jazz. Best lastig, dat improviseren als je 15 jaar van blad gespeeld hebt. Je krijgt alleen wat akkoorden voor je neus en begin dan maar. Natuurlijk is er een thema, dat je in kleinere stukjes, rifjes kunt hakken en dan nog passend binnen al die vreemde akkoorden. Een simpele drieklank zat er niet tussen. Een septiem-akkoord was het meest eenvoudigste. Dat heeft toch wel even geduurd voor ik er mee uit de voeten kon.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten